Dambulla naar Sigiriya

Kandy en Dambulla.

Wij zijn 2 nachten en 1 dag in Kandy gebleven.. Het ontbijt werd geserveerd op het dakterras. Prachtig uitzicht want het hotel stond op een heuvel met veel bomen. In die bomen zaten aapjes en die kwamen ook massaal op het ontbijt af. Om dit te zien heb ik een video bijgesloten.  We hebben 4 km langs het meer van Kandy gelopen. Dit meer is in 1807 op aanvraag van de koning uitgegraven. Na de wandeling, gezwommen in het zwembad van het hotel en rondreis verder plannen.We hebben besloten om met de lokale bus richting Dambulla te gaan. Ritje duurt ongeveer 2.5 uur. In dit plaatsje kun je de rotstempels van Dambulla bezichtigen.Deze boeddhistische rotstempels stammen uit een eeuw voor Christus en liggen op een hoge heuvel, die je middels een stijle trap kunt bereiken. Hierna gaan we naar Sigiriya om daar het leeuwenplatform te beklimmen. Het wordt een zware tocht omdat deze in de boeken beschreven staat dat je het kunt vergelijken met het beklimmen van de Eiffeltoren met het verschil dat je daar nog met de lift kunt. Volgens mij hebben ze die daar niet ;-)
Na het ontbijt zijn we met de tuk tuk naar het treinstation gebracht. Vanuit daar was het een klein stukje lopen naar de busstation. Het is niet te vergelijken met onze georganiseerde Arriva busorganisatie.  Mijn plan om in de bus een e book te lezen bleek een illusie. Want vanaf moment van vertrek bleek het vehikel zo comfortabel als een huifkar op vierkante wielen. Bovendien zat hij helemaal vol. Maar goed wij wilden graag lokaal  vervoer ervaren. Onze wens is ruimschoots ingewilligd. Het was bloedheet, de chauffeur ( volgens Ewout ,"Tinus tussengas") had een ernstige vorm claxonverslaving en Tinus was zo snel dat de passagiers bij hun eindpunt uit een rijdende bus moesten springen.Verder dulde hij niemand voor zich in het verkeer. Wat een rit maar we hadden het niet willen missen. Wat een uitzicht en wat was het spannend door sommige bochten.  Toen we bij het busstation aankwamen, nou dat klopt niet helemaal want de bus stopte langs de kant van de weg en de chauffeur liet ons weten dat we op de plaatst van bestemming aangekomen waren. Onze rugtassen waren al uit de bagageruimte gehaald. Gezien het feit dat hij een hele korte stoptijd nam, stonden wij binnen één tel buiten. En keken verbaasd de bus na. We herpakten ons snel en zaten binnen 5 minuten in de tuk tuk naar ons questhouse. Het was een mooi complex met een prachtige kamer. Het plan was om de volgende dag naar de tempelcave  toe te gaan maar omdat het best nog vroeg was en er slecht weer op komst was, besloten we er direct nog heen te gaan. Het lag ook nog eens minder dan 500 meter van het guesthouse vandaan. Voor dat we tempelproof waren moest ik mijn sarong aan. Wist ik veel hoe dat ding aan moest dus gevraagd aan de vrouw van de eigenaar. Die was behendig in het dicht knopen van mijn rok. Als ik dat zelf had moeten doen, vrees dat ik tijdens de stijle trap mijn sarong op de enkels zou zakken. En dat is niet erg religieus. Tempel was prachtig ( zie foto's ) De stenen waren wel gloeiendheet en omdat we verplicht op blote voeten moesten, gingen we bijna dansend van de ene grot naar de andere ( dat gaf geen problemen voor mijn sarong want die zat goed vast) Het liep al tegen de avond toen wij weer terug waren. Eigenaar had een fantastische buffet klaarstaan. Ewout werd weer enthousiast van het vlees. Ik niet, want ik vond het er uit zien als kleine kippenhoofdjes. Tot nu toe blijf ik vegetarisch eten. Bevalt goed. Na het eten zijn we gaan slapen met een de airco op 27 graden. Lekker koel!

De volgende dag, na het ontbijt, die trouwens voortreffelijk was, met pannenkoeken,  omelet en veel vers fruit, gingen wij met de bus naar Sigiriya . Na een uurtje zaten wij op onze nieuwe bestemming achter een kop thee. Koffie drinken we sinds dag 1 niet meer want het smaakt naar van alles, behalve naar  koffie. Geen probleem want de thee is erg lekker. De eigenaar en zijn vrouw zijn erg aardig. Zo lieten wij  weten dat we de volgende dag de leeuwenrots wilden beklimmen en zij kwamen met het idee om dan deze middag met de jeep naar een nationaal park te gaan om olifanten, vogels, herten, apen en buffels te spotten. Tocht duurde 5 uur en wat was het indrukwekkend. Olifanten in het wild zien is prachtig. De chauffeur liet ons weten dat dit niet zonder gevaar is maar als je afstand en aan de voorschriften houdt is de kans dat zo’n olifant flipt klein. Er is vorige maand wel een toerist door een olifant gedood, doordat deze een selfie met de olifant wou maken. Dat ze daar niet tegen kunnen hadden wij al gezien in het Olifantenopvanghuis . Daar was ook iemand die dat idee had. Terwijl  haar vriend op de olifant zat, liep zij hard voorbij om een selfie te maken. De olifant wou duidelijk niet op de foto en maakte een hard geluid,kwam met een vaart op haar af, met de slurf richting haar gezicht. Het is net goed gegaan omdat  de mahout er bij was. Haar vriend was ergens te vinden achter bij de staart van het beest en zag er geschrokken en bleek uit. Zij maakt de komende tijd waarschijnlijk geen selfies met olifanten.
Tegen 20:00 weer terug en zijn lokaal gaan eten. Het restaurant wekte onze nieuwsgierigheid door de kitscherige verlichting en rommelige terras. De zaak werd gerund door de hele familie. De zonen zaten in de bediening. Het dochtertje mocht van haar vader de rekening brengen naar de gasten, waar ze erg veel plezier in had. De hele familie trouwens . De eigenaar zat aan zijn bureau in het midden van het restaurantje . Het eten was heerlijk maar we hadden voor de zekerheid toch vegetarisch besteld . De  eigenaar vertelde met trots hoe hij zijn zaak had opgebouwd. Zonder geld en alleen 4 klassen lagere school bouwde hij aan zijn droom. Hij ging om het restaurant op te bouwen in de nacht de bossen in om daar hout te halen . Hij deed dit op dit tijdstip omdat dit verboden was en de politie hield hem al in de gaten . Na een jaar ging hij open en nu is de lokale politie zijn vaste klant  
Het was weer een leuke dag geweest en toen we op de terugweg waren, kwamen we er achter dat we nog water moesten hebben. Ewout zou dat halen en ik zou terug lopen naar de guesthouse  . Toen ik aankwam bleek de poort dicht te zijn en ik zag …. honden. Nou mooi niet dat ik naar binnen zou gaan. Ik zou wel even wachten op Ewout. De honden dachten daar anders over en waren niet van plan om op Ewout te wachten. In een mum van tijd stonden er 4 honden om mij heen, die door het gaas gekomen waren. 2 ervan stonden gevaarlijk te grommen. Ik stond letterlijk stijf van de angst. In Nederland durf ik niet eens hard te lopen door het bos want ik kan wel eens een hond tegen komen, nu stonden er 4. De andere 2 snuffelden ook maar gromden niet. Ineens uit het niets vielen deze laatsten de 2 grommende honden aan. Een hoop geblaf en gejank volgde. De eigenaresse had dit ook gehoord en deed de poort open. Ik gauw naar binnen. Ze legde mij uit dat haar honden mij vandaag al geroken hadden en daarom vielen ze de andere honden aan om mij te beschermen . Ze zijn vervolgens niet meer van mijn zijde geweest. Zelfs als we ergens heen gingen dan liepen ze mee tot de hoofdweg. 

De volgende dag op tijd opgestaan en na een stevig ontbijt gingen wij met de fiets richting leeuwenrots. Het was een hele klim van ongeveer 2 uur . Erg zwaar, warm maar we we werden beloond met een schitterend uitzicht. We zijn nog een uur op de rots gebleven. Er waren nog ruïnes van het koninklijk paleis van 1600 jaar geleden. De troon was nog helemaal intact. De afdaling was een stuk makkelijker en konden uitgebreid genieten van het uitzicht.  Na nog een bezoek aan het museum hebben we ons rustig beziggehouden met onze volgende bestemming. We waren het er snel over eens dat dat Ella gaat worden.Met de lokale bus naar Kandy en van uit daar door met de trein naar Ella . Treinrit zou 7 uur gaan duren . Het blijkt de mooiste treinrit ter wereld te zijn. Toen we wilden boeken, bleek alles al uitverkocht te zijn . De eigenaar gaf ons de tip om toch naar  Kandy te gaan en te kijken of er ook boekingen waren geannuleerd. Zo niet, dan moesten we een plek op de 3 de klasse bemachtigen . Komt er in de praktijk op neer dat Ewout op de tassen let en ik als een speer een plek probeer te bemachtigen. Als dit ook niet lukt gaan we met de bus naar Nuwara Eliya. Waar we daar alsnog de trein richting Ella gaan. Deze route duurt 2 uur. Hoe we gaan is nog onbekend maar dat we gaan is zeker. 
Gisteren heeft de eigenaresse voor ons gekookt en die wist niet dat Ewout niet zo van spicy eten hield en er ook niet zo goed tegen kan. Hij werd steeds stiller en zijn hoofd roder. Het sloeg hem zelfs op de stembanden. Hij heeft van pure  ellende een halve kom droge rijst gegeten met een liter water.

Vanmorgen weer op tijd opgestaan en na een voortreffelijk ontbijt zitten we nu in de bus richting Kandy , waar ik tijd genoeg heb om mijn verhaal op te schrijven , al valt het niet mee om dit al hobbelend te doen.