Kitulgala, Nuwara Eliya en Negombo .

Zondag op tijd richting Colombo . Eerst met de bus naar Galle en dan verder met de trein.
Het leek wel of de bus vierkanten wielen had. Toen we uitstapten toch even de banden gecheckt. Geen wonder dat we dat gevoel hadden want 1 van de banden had naast geen profiel  ook nog scheuren in het rubber waardoor het canvas naar buiten kwam. 
De bussen zijn hier aftands. Hoewel we graag reizen op deze manier, zijn we wel voorzichtig en zullen een bergrit niet klakkeloos met de bus nemen. Zeker geen  privé bus omdat deze nergens op gecontroleerd worden.
De treinrit naar Colombo duurde 3.5 uur. Uitzicht was prachtig maar het was erg warm en de trein schudde alle kanten en alweer waren er mensen die hier niet zo goed tegen konden. Gelukkig zijn er zakjes

We kwamen om 13:30 op het station van Colombo aan en moesten we eerst op zoek naar een busstation. Vanuit daar zouden we vertrekken naar Hatton en overstappen naar Kitulgala. Eenmaal buiten het station, stonden de tuk tuk, taxi en buschauffeurs al met hordes te wachten. Het enigen wat wij wilden is een rit naar het busstation . Een taxichauffeur vroeg ons waar we dan met de bus heen zouden reizen. Nou, dat mocht hij wel weten. Hij vertelde dat die reis met de bus zeker 7 uur zou duren en voor $70 zou hij er ons heen brengen. Haha, daar trapten wij natuurlijk niet in want volgens onze informatie zou een busrit hooguit 4 uur duren. Deze man was volhardend en bleef ons maar overtuigen samen met zijn collega’s . Hij zakte zelfs met $ 20 dollar in de prijs omdat hij wel doorhad dat wij niet mee wilden. Ik zag gelukkig een informatiepunt en we liepen opgelucht naar binnen. Maar de illusie was groot toen deze man zei dat het met de bus meer dan 7 uur zou duren omdat het zondag was en wij 3 keer moesten overstappen. Hij raadde ons aan om een taxi te nemen en hij kon dat regelen voor $ 80. We keken elkaar aan en waren het snel eens. We gingen voor de chauffeur die buiten stond en restte ons niets anders dan te vertrouwen dat het goed kwam. De chauffeur had een nieuwe auto met airco en na 10 minuten moesten wij toegeven dat dit een heel comfortabele  manier van reizen was. Onderweg nog thee gedronken met elkaar en wat gegeten in een leuk tentje. We waren wel blij dat we uit Colombo waren. Het is een erg drukke stad en de ene na de andere wolkenkrabber reist uit de grond stijgt Wat ook rijst is de enorme berg met afval van ongeveer  100 meter met daarom heen leven mensen in ( ik kan het niet anders omschrijven ) krotten van enkel en alleen golfplaten. 
Na 3.5 uur kwamen we in Kitulgala aan. We waren het eens dat het een juiste keus was om een taxi te nemen. De wegen zijn namelijk slecht en erg smal met veel bochten. 
Ons adres lag op 6 km van het dorp. De laatste kilometers duurden echter nog een uur. De weg werd steeds slechter en erg stijl. Mijn oren zaten op een gegeven moment dicht door de hoogte. De laatste 2 km waren onbegaanbaar. De eigenaar van het guesthouse zou is hier opwachten en moesten we te voet verder. Afscheid genomen van de chauffeur en hij was blij met de fles wodka die we onderweg als tip voor hem hadden gekocht.
De weg naar het guesthouse was zwaar, stijl dan weer recht naar beneden met dikke stenen. Ewout en ik hadden duidelijk wat anders verwacht en omdat ik deze plek voor ons geboekt had, hoopte ik dat als we eenmaal op onze plek zaten we konden genieten van onze kamer en een douche. 
We kregen geen kamer, wel een hut op palen. Een douche was er wel maar gemeenschappelijk inclusief toilet . 
Ewout vroeg zich hardop af hoe ik deze plek toch gevonden had. 
Ik zei tegen hem: “ Jij had behoefte aan wat avontuur dus krijg je avontuur” Natuurlijk was ik ook verbaasd omdat ik mij een heel andere voorstelling had gemaakt van deze plek. Toen ik enthousiast om de WiFi code vroeg en de eigenaar liet weten dat ze geen internet hadden wist ik we moeten ons aanpassen en verwachtingen bijstellen. We zaten midden in de natuur en onze hut stond tegenover een rotspartij met een kleine waterval. We gingen op tijd slapen want we waren echt moe van de reis. Liggend op een dun matras op de grond met een klamboe over ons heen, hoorden we allerlei geluiden vanaf buiten die we niet thuis konden brengen en ik voelde de hele tijd van alles kriebelen maar dat kwam waarschijnlijk dat het zo donker was maar in mijn verbeelding zag ik van alles over me heen lopen. Uiteindelijk toch in slaap gevallen en toen ik wakker werd zat ik gevangen in de klamboe. We hebben ons gewassen bij de waterval . Het water was steenkoud maar wij hadden ons overgegeven aan de natuur dus dit hoorde erbij. Na een ontbijt met rijst en groente zijn we met een gids op pad gegaan. We zouden over de rotsen en een stukje door de jungle gaan om zo bij 2 watervallen uit te komen. Het handigste was om slippers aan te doen omdat je veel door het water moest. De tocht was een uitdaging, vooral voor mij. Je sprong soms van rots naar rots. Door dat ik niet over  lange benen beschik, moest ik mij stevig afzetten om van de een naar de andere rots te komen. Na een uur van alleen maar focussen op de rotsen kwamen we bij een waterval. Prachtig en we zijn er samen onder gaan staan. Wat een kracht had het water! Stukje jungle was prachtig maar met slippers niet eenvoudig. Ik gleed vaak weg en kreeg een stok onder mijn voet die zich in mijn huid boorde. Ik greep een tak maar helaas een met doorns . Niet fijn een bloedende voet en de huid van mijn hand aardig wat doorns. Even pauze genomen en toen weer verder. De tweede waterval was ook schitterend. Na 3 uur waren we weer terug en toen bleek dat Ewout wat reisgenoten had meegenomen, nl enkele bloedzuigers. Voorzichtig verwijderd en na een uurtje bloedde zijn tenen niet meer. We hebben nog een tijdje gezwommen bij de waterval, gegeten en gelezen om vervolgens weer op tijd te gaan slapen. 
De volgende dag stond raften op het programma en ik stond op met spierpijn van de dag ervoor. Ewout had geen last. Om bij de tuk tuk te komen moesten we eerst wee zo’n 500 meter over dat bijna onbegaanbare pad. Na een half uur stonden we bij de rivier met onze vest aan en helm op. We kregen duidelijke instructies.Het ging in een razend tempo en ik dacht, als ik dat maar ga onthouden. Als hij roept “ Jump “ moet ik in de boot springen en niet erbuiten. Het is allemaal goed gegaan en we hebben mooie tocht gemaakt van 6 stroomversnellingen. ( video is bijgevoegd ) 
Onze plek waar we verbleven was echt uniek. Heerlijk was het om op een rots in de rivier een boek te lezen en van alles aan je voorbij te zien komen aan oa vlinders, hagedissen die van kleur veranderen, vissen in water, apen in de bomen en bloedzuigers aan je tenen.

Woensdagmorgen op tijd vertrokken richting Nuwara eleya via Hatton. We hebben ons plan om Adam’s Peak te beklimmen bij moeten stellen. Deze tocht is het mooiste als je er om 2 uur in de nacht aan begint, dan kun je namelijk na 4 uur de zon zien opkomen op de top van de berg. Omdat vrijdag de  laatste dag is van onze reis was het niet handig om dit er even tussendoor te doen. Ook gezien de reistijden waar we ons wat op verkeken hebben.

De rit naar Hatton verliep niet vlekkeloos. De bus zat bomvol, het was warm toen de motor oververhit raakt. In de haast om water bij te vullen schroefde de chauffeur de radiatordop eraf  met als gevolg dat de stoom recht in zijn gezicht belandde en de helft van de bus mistig zag. Er brak wat lichtte paniek uit onder de passagiers. Ewout liet weten dat we even alert moesten zijn. Probleem was volgens mij dat we geen kant op konden. Ewout had een ontsnappingsroute bedacht. Als het nodig mocht zouden we door het raampje naar buiten gaan. Ik werd niet enthousiast van deze optie omdat het raampje volgens mij te klein en ik vond het ook geen fijne gedachte om 2 boven de grond uit het raam te duiken Ik liet het maar over me heen komen want van het idee van Ewout werd ik niet bepaald rustig. Gelukkig, is het met een sisser begonnen en ook afgelopen. We zijn veilig aangekomen in Hatton. Op het station  konden we vrij snel een bus nemen naar Nuwara Eliya nemen. Gelukkig, want in Hatton was het warm , druk en erg vies. We zaten tussen een honderdtal vuilnis met daaromheen vis en eettentjes. Busrit naar Nuwara Eliya ging gelukkig goed. De eigenaar van het het huis waar we die nacht zouden verblijven heeft ons gehaald. We kwamen in een groot koloniaal Engels huis terecht uit 18de eeuw. Prachtig! 
We zijn nog even de stad in geweest om wat te eten en te drinken. Op de weg terug naar “ huis” hebben we een  tuk tuk aangehouden. Zo eentje als deze hadden we nog niet gehad. Hij was vriendelijk en belde even met de huiseigenaar voor het adres en we konden gaan. Eenmaal onderweg, stonk hij wel heel erg naar de drank en toen hij zijn telefoon uit zijn zak pakte konden we met een schreeuw hem behoeden dat hij een voetganger mee nam tijdens zijn ritje. Het was donker langs de weg en tot 2 keer toe stopte de motor, die hij uiteindelijk met kunst en vliegwerk weer aan de praat kreeg. Gelukkig dacht Ewout het huis te zien. Ik sprong nog net niet over hem heen de tuk tuk uit. Ewout zou even kijken of het idd het juiste huis was en daarom moest hij een paadje naar beneden. Ik zou even wachten. Al met al duurde het nog geen 5 minuten maar ik vond het maar niets om daar te wachten. Er kwamen honden aan en ook een man. Niet afgewacht maar ben direct richting een verlicht tentje gelopen zogenaamd telefonerend. Toen er ook nog een busje voorbijkwam en ter hoogte van mij mijn kant opdraaide was de zelfbeheersing weg. Ik heb keihard Ewout zijn naam geroepen toen die man uit zijn busje sprong . Toen de man voor mij stond herkende ik hem pas, het was de huiseigenaar . Ewout stond ook direct naast me. Hij had me de hele tijd al geroepen maar ik had hem niet gehoord. De eigenaar van het huis had geen goed gevoel bij de tuk tuk chauffeur en was ons tegemoet gereden en zag mij langs de kant van de weg staan. Nadat ik van de schrik was bekomen hebben we erom kunnen lachen.
De volgende dag zaten we om 9 uur in de trein richting Colombo om daarna onze laatste nacht en dag daar door te brengen in Negombo.
Hoewel we het fantastisch vinden om onderweg te zijn omdat je veel ziet en beleefd onder weg, viel de treinreis van 9 uur ons zwaar.
We waren blij dat we aankwamen in Negombo waar we vandaag nog een dag blijven om om 2:00 het vliegtuig te pakken richting huis. 
Planning voor vandaag strand en relaxen.Feit is wel dat wij ons bijna nooit aan een planning houden