Onderweg van Tissamaharama naar Mirissa

Van Ella naar Tissamaharama

Om 10 uur hebben we de bus gepakt naar Galle om na 3 uur uit te stappen in Tissamaharama. De bus zat zo vol dat we op de trap bij de achteruitgang zijn gaan zitten. We moesten goed vasthouden in de bochten maar we hadden zo wel een mooi uitzicht en het was lekker koel. Gezellig uurtje omdat we onderweg begroet werden door de mensen op straat. Wat een vriendelijkheid , zelfs de politie zwaaide, terwijl wij dachten dat we vast een bekeuring kregen voor deze niet arbotechnisch  verantwoorde plek.  Na een uurtje kwamen er zitplaatsen vrij en zijn we daar gaan zitten. Hier zat het toch wat beter, vooral omdat je je niet stijf moest vasthouden. Tijdens de tussenstop even wat eten gekocht en zaten net  weer op tijd in de bus.Wat opvallend was dat onze zitplaats nog vrij was. Iedereen was weer op de plek gaan zitten/ staan waar hij zat/stond toen hij de bus verliet. We hadden direct contact met onze medepassagiers. Eerst even lachen naar elkaar en al gauw vroegen ze ons waar we vandaan kwamen en waar we we naar toe gingen. De trotter erbij en die ging in het rond, zodat ze met elkaar overlegden, op welke plek we het beste konden uitstappen. Na een hartelijk afscheid, stapten we uit de bus , in de tuk tuk naar ons guesthouse. We besloten om de volgende dag de safari te doen. 
We hebben die middag langs het meer gelopen. Er waren hele families die zich hier in wasten en/ of aan het zwemmen waren. Wel dichtbij de kant want in dit meer zwemmen krokodillen. Dat Ewout op zijn zachts gezegd geen liefhebber is van reptielen wist ik niet. In Ella liepen we vrij laat in de avond via een zandweggetje naar ons guesthouse . Ik vertelde hem terloops dat hier slangen zaten. Hij geloofde er niets van maar toen ik zei, pas op, hier ligt een slang! Vond hij het niet grappig dat het een stok was. Toch was het wel waar dat er slangen zaten. Pootje baden in het meer zat er dus niet in en het bankje aan het meer werd met wat omwegen behaald omdat hij niet op het gras wou lopen. We weten niet waarom maar we werden ook nog door een grote familie van de weg gehaald omdat ze met ons op de foto wilden. Waarschijnlijk om onze blanke( zeg lichtgevende teint ) wij vinden dit zelf ook erg leuk. Zonnebril en hoed uitgeleend voor de foto,  het ijs was gebroken en we hadden dikke pret met elkaar. 
De volgende dag zaten om 5 uur richting            park. Het was niet zo dat er een standaard route werd gereden. Nee, het was elke keer een verrassing wat er uit de bossen kwam. Met als absolute bonus op de tocht, het spotten van een luipaard. We hebben krokodillen ( ook op 5 meter afstand vond Ewout het niets en mocht ik de verrekijker zolang dat beest in de buurt was bij me houden) , waterbuffels gezien die aan het zwemmen waren en helemaal onder water gingen, ontzettend veel vogels van de 250 soorten die hier te vinden zijn gezien.  
Pauwen, wilde zwijnen, apen , veel soorten bloemen en natuurlijk olifanten. Omdat wij best onder de indruk van al die olifantverhalen, moesten we beiden even slikken , toen we met de auto op een meter van het beest stonden. Heel indrukwekkend, vooral door zijn enorme afmeting . Je voelt je heel klein en nietig en ik maakte dan ook een schietgebedje, dat hij een goed humeur had. We hebben aan het strand geluncht met rijst, kip en allerlei soorten groenten. Omdat Ewout de dag ervoor weer geplaagd was door spicy eten en hij zich niet top voelde die ochtend, heb ik eerst maar even alles op mijn bord geschept. Zo kon ik hem vertellen wat hij wel kon eten. Toch bleef de kip een opgave voor mij. Ewout heeft naast een beetje rijst, cola en veel fruit genomen. Gelukkig knapte hij vooral door de cola snel op. We zijn nog even naar de zee gelopen waar 13 jaar geleden de tunami heeft huisgehouden en waar 30.000 mensen in Sri Lanka zijn omgekomen. Er stonden naast een monument ter nagedachtenis ook nog funderingen van huizen die verwoest waren. Sta je wel even bij stil. Na de lunch weer de jeep in om onze toer te hervatten. Onze gids was echt een fantastische man. Hij bleef op zoek naar een luipaard . Voor ons was deze dag zowieso al geslaagd dus ja natuurlijk zou het mooi zijn dat we een luipaard zouden zien maar goed als het niet zo was geen probleem . Om eerlijk te zijn, na bijna 12 uur in een jeep zitten met 10 rijden in een brandende zon over zandwegen waren onze ingewanden zo,n beetje naar onze enkels gezakt en moesten om het half uur gaan verzitten om geen blijvend letsel te hebben aan onze billen. De gids moest bovendien voor 18 uur het park uit zijn. En ja hoor, daar was de
Luipaard, hij lag 20 meter verderop in de bossen. Heel stil bleven we naar de plek kijken . We zagen met een verrekijker hoe hij opstond en wegliep. Wat een gigantisch indrukwekkend beest. Missie geslaagd , ook al niet van dichtbij toch via de verrekijker gezien. We reden richting uitgang, toen er ineens een luipaard op de weg 2 meter voor de auto stond. Hij keek ons recht aan. Wat een prachtige kop en zijn sierlijke krachtige manier van lopen en van zo dichtbij maakte ons allebei euforisch. Hij had dat niet bij ons want hij dook weg in de bossen. Dit alles heeft nog geen 15 sec geduurd. Geen foto gemaakt omdat we te geïmponeerd waren. We zaten weer vol met energie. Ondertussen was het tegen zessen en de gids had nu wel haast om uit het park te komen. Achteraf liet hij weten waarom. Ala hij voor 18:00 niet uit het park is dan mag hij er 3 dagen niet in. Hij was al voor een paar dagen volgeboekt, dus op tijd uit het park was een must. En toen stond er ineens een olifant voor de jeep , die alle tijd van de wereld had. Mens versus olifant was credo met ons als bangeriken als getuige . De gids gaf heel veel gas en de olifant werd eerst bang maar later was ze geïrriteerd en trompetterde er hard op los. Ik was al op zoek naar een hoge boom als de olifant de frontale strijd zou aan gaan. Gelukkig stampte en toeterde ze de bossen in. Precies om 18:00 reden we uit het park. Wat een dag! Bij het appartement kregen we 10 minuten om te douchen. De gids moest namelijk nog naar het dorp wn zou ons zover  meenemen zodat wij wat konden eten. Onder het eten raakten we niet uitgepraat over de dag. Wat een prachtige dag!

De volgende morgen na wederom een heerlijk ontbijt, waar je je elke keer weer op kan verheug zaten wij om 10:00 uur in de bus naar merissa. Wij vinden het reizen met de lokale bus het leukst, ook al is het niet comfortabel en staan we telkens weer versteld van de rijstijl van de chauffeurs. De rit duurde 3 uur en hoewel het uitzicht dat grotendeels op de zee was fantastisch was,  komen altijd wat verhit en gaar aan.

Ons guesthouse is heel sober maar zit 5 minuten van de zee. Vandaag direct een duik genomen. De eigenaar van het guesthouse is erg aardig. De kortste weg naar het strand is een zanderig pad naast een sloot. Op de terugweg van het strand, besloten we om nog een nacht extra te blijven want het is hier zo mooi. De sloot zat vol met allerlei vis en er bewoog van alles in het water, prachtig vonden we beide. Toen er in een  keer 2 beesten die op kleine krokodillen leken voor onze voeten met een noodgang voorbij kwamen, hoorde ik alleen maar een harde kreet en een knal achter mij. Toen ik omkeek zag ik dat Ewout door de schrik tegen de muur aan was gevallen . Zijn elleboog en handen waren flink geschaafd. De schrik zat er goed in en hij hield al niet van reptielen. Haha!! Morgen op tijd opstaan want we gaan met een boot de zee op om orka’s te spotten. Hopelijk blijven vissen die op krokodillen lijken uit de buurt van Ewout

Ps; morgen plaats ik foto’s van de afgelopen week