De zuidkust

Mirissa, Unawatuna en Galle.

Na de eerste nacht in Marissa , zijn we de volgende morgen op tijd opgestaan omdat we om 6:30 door een tuk tuk naar de haven werden gebracht  We hadden een tour geboekt, walvissen spotten op zee. De boot die al klaar lag in de haven, had een onder en bovendek
Wij zaten op een matje op het bovendek. Tijdens het wegvaren uit de haven kregen we het ontbijt. Broodje met knakworst. Wij eten alles dus ook een broodje met knakworst om 7:00 uur is geen probleem. Voor sommigen echter wel want al vlug gingen er een aantal mensen naar het benedendek en kwamen niet terug. Het bleek dat zij de combi varen en ontbijt niet trokken Na 20 km varen ( diepte 600 meter) hadden we plek bereikt waar de walvissen zouden zwemmen. Het dek was ondertussen half leeg ( sommigen zagen bijna groen toen ze misselijk het dek verlieten.Gelukkig hadden wij nergens last van. We hebben een paar walvissen gezien. Wat zijn ze groot!! Prachtig,  maar we kwamen niet dichterbij dan circa 50 meter. Sommige boten probeerden dit wel en kwamen een enorme vaart en ronkende motors voorbij jagen. ( opvallend rustig op hun bovendek ) Wij waren blij dat we daar niet op zaten omdat ze de walvissen opjagen. Ewout heeft  een videofilmpje gemaakt die  een indruk geeft hoe immens de staart is van deze vis. Tocht was leuk en om 11:00 stonden wij weer in de haven. Een uur later stonden wij in de zee waar de golven soms wel 2 meter hoog waren. Om de golven te weerstaan moesten we, als deze bijna bij ons was, eronderdoor duiken, anders lag je door zijn kracht zo weer op het strand. Dit was zo’n leuk spelletjes dat we zo 2 uur verder waren. Soms was ik te laat om de golf te weerstaan en lag ik zo’n 10 meter verder richting strand ( lees, in het zand)Dat mijn nieuwe badpak niet geschikt is voor dit soort activiteiten, bleek toen we op het strand stonden. Mijn badpak had doordat er een soort van voering in zat veel …. heel veel zand opgenomen en door de zwaartekracht was het naar beneden gezakt met als gevolg dat ik van voren op een jongetje leek, nou, zeg maar een uit de kluiten gewassen man en van achteren op iemand die geen controle meer had op zijn darmen. Ik vlug weer in zee maar door de compacte en hoeveelheid zand was er geen beweging meer in te krijgen. Ik dacht dat het minder op zou vallen als ik mijn korte broek aan zou doen maar die kreeg ik niet eens dicht. Snel weg van het strand met een paar kilo aan zand tussen de benen.
S’avonds op het strand gegeten. Dat was echt super want je zat gewoon met je voeten in het zand te genieten van het uitzicht op de zee, enkele meters verderop.. Ewout kon zijn vis uitkiezen die op het strand in een kraampje uitgestald stond. Deze  werd meegenomen naar de keuken en na nog geen half uur lag hij prachtig opgemaakt voor hem. . Voor mij was het wat minder want ze zijn idd helemaal gericht op de vis( logisch) , dat de andere gerechten niet zo jofel zijn . De spaghetti bevatte zoveel kaas dat je niet eens meer kon zien dat het spaghetti was. Nou ja, je kunt niet alles hebben. 

De volgende dag na het ontbijt met de bus richting Anuwatuna waar we 2 nachten zouden blijven. Het is net als Mirissa, een plaatsje aan de kust.Hier zouden de vissers op palen zitten en dat leek ons prachtig om te zien. We zouden vanuit hier een fiets huren om naar Galle te fietsen en fort Galle te bezichtigen.. Dit ford is onder Nederlands bewind in 1600 gebouwd. Het dorpje, Unawatuna was meer toeristisch dan Marissa. De zee was hier ook een stuk kalmer. De vissers op palen hebben we weinig gezien en de enkeling die wel op een paal zat, was meer aan het vissen op een fooi dan op vis. Jammer! We hebben nog wel even in de zee gezwommen ( nadat ik de voering had verwijderd van mijn badpak) maar naar een uurtje betrok de lucht en begon het keihard te regenen. We hebben s’avonds gegeten in een loungetent waar je kon liggen. Niet handig om zo te eten maar het had wel wat. Toen ik zag dat verschillende mensen zaten te chillen met een waterpijp werd ik enthousiast. Helaas kon ik Ewout niet overtuigen om dit samen te doen. 

De volgende dag, was het zo warm dat we het idee om te fietsen laten varen.. Besloten om de bus te nemen. Eerst naar de hoofdweg gelopen, een wandeling van meer dan een uur, waarbij ik er al snel achter kwam dat ik me niet moest vergapen aan de winkels om me heen omdat de kans dan groot was dat ik letterlijk in de goot zou belanden van een meter diep. Toen we aan  de kant van de weg stonden om een bus aan te houden, raasde het verkeer langs ons heen en werd het met de minuut warmer. Na 10 minuten hadden we nog geen bus gezien. Toen er plots een tuk tuk naast ons stond en ons (achteraf eigenlijk te bijdehand ) aanbood om ons wel heel goedkoop naar Galle te brengen, zaten voordat wij het wisten in zijn tuk tuk. Mijn gevoel van bijdehand klopte. Hij begon over gratis een kruidentuin te bezichtigen. Heel vriendelijk heb ik dit aanbod afgeslagen. Toch stonden we binnen 5 minuten bij een kruidentuin waar de eigenaresse ons stond op te wachten. Hij bleef maar door gaan en ik bleef vriendelijk maar duidelijk dat wij naar Galle wilden. Hij werd hier nukkig van maar hij heeft ons naar Galle gebracht. Midden in het drukke verkeer en naast een vismarkt. Ik werd accuut beroerd van de lucht maar we hielden de moed en de pas er in. Na 15 minuten hadden we een tuk tuk gevonden die ons naar het ford zou brengen. Aangekomen gaf hij Ewout veel te weinig wisselgeld nadat wij hem ook nog meer dan de helft gaven van zijn prijs. Ik ben er uit gestapt en Ewout heeft het verder geregeld
Ford was prachtig en we hebben er een paar uur doorgebracht. Het leek wel of wel of we in een Nederlands dorp terecht waren gekomen. 

We hebben 4 dagen genoten van de zee en de rust.
Mirissa was werkelijk een stukje paradijs . Unawatuna vonden we wat minder. Dit omdat het strand minder mooi is hier en het inspeelt op het toerisme. Ewout was wel toe aan wat meer avontuur en omdat hij alle boekingen tot dusver in alle  vertrouwen aan mij overlaat, had ik wat moois geboekt voor 3 dagen. Op naar Kitulgala om te raften!