Van Kandy naar Ella

Een nachtje in Kandy en dan door naar Ella,

Voordat we naar Ella vertrokken hebben 1 nacht overnacht in Kandy.
Hoog in de bergen een guesthouse gevonden met zwembad. Heerlijk om te dobberen in het zwembad met een uitzicht op de bergen. 
Best wel wat moe maar toch  besloten we om een bezoek te brengen aan de belangrijkste tempel van Sri Lanka, nl de tempel van de tand. ( zie Google ) Daarna ergens eten. 
Bij de tempel was het een drukte van belang want er bleek een officiële  ceremonie gaande. Met een gids naar binnen want we wilden niets missen van de informatie. Bij de ingang stonden traditionele trommelaars met een welkomsritme. Wij waren erg nieuwsgierig want de trap stond vol met mensen. Na een uur stonden we in een grote zaal waar de gelovigen bloemen offerden en in gebed gingen. Hier hebben wij nog een uur staan wachten toen de deur open ging . Wij dachten dat de ceremonie zou beginnen. Dat was niet het geval want dit was het offeren van de bloemen en het gebed. Wij kregen vervolgens een rondleiding en de gids gaf ons veel informatie. Ik vond het allemaal erg commercieel en onvriendelijk. Door de drukte kon je nergens stil staan en werd verzocht om door te lopen. Ondertussen liep de tijd door en Ewout viel inmiddels om van de honger en daar wordt hij niet vriendelijker op.
Al met al een lange avond die we anders hadden bedacht.

De volgende dag op tijd naar het busstation want we zouden om 8 uur vertrekken naar Ella.
Besluit genomen om toch eerst met de bus naar Nuwara Eliya te gaan en vanuit daar de trein te nemen naar Ella. Wij waren dan verzekerd van een plek in de trein om gedurende 3.5 uur te genieten van de rit en uitzicht . Bij het busstation aangekomen , thee met gebak gegeten want het was Mylan zijn verjaardag. De bus vertrok om 9 uur. Prachtige rit, de bus( met airco) klom steeds hoger waardoor we uiteindelijk een indrukwekkend uitzicht hadden . Na 3 uur aankomst in Nuwara Eliya aan. Met de taxi naar het treinstation gegaan. Op het trein station heeft Ewout tickets gekocht. Ik heb voor de versnaperingen gezorgd en was tevreden met diversiteit aan aan eten. Yoghurt,  vegetarische broodjes, aardbeien en kadetjes . We hadden tijd genoeg om tijdens onze treinreis koffiebroodjes te maken van de yoghurt en aardbeien. We waren er klaar voor. Op het perron aangekomen zagen we dat er meer mensen klaar voor waren want het perron stond vol. De moed er in gehouden door een strategisch plek te gaan staan. Bij aankomst van de trein bleek de situatie anders. De trein was al vol en stopte voor ons niet bepaald gunstig. We zijn de trein in gekomen maar kwamen niet verder dan het balkon en stonden vast tussen bagage en 2 wc’s . Het duurde maar al gauw hadden begrepen dat deze treinreis voor ons lang ging duren en dat we ons beeld van picknicken met  uitzicht konden vergeten. Ons uitzicht bleef beperkt tot andere mensen die ook moesten staan maar ook op de mensen die wel een plek hadden bemachtigd en die daar heel gelukkig van werden. Je zag ze genieten van het uitzicht , maakten foto's . Ewout had de moed niet opgegeven want hij zou op het toilet gaan zitten want hij had daar een raampje in gezien en zo kon hij toch nog foto’s nemen. Dat dit niet zo’n goed plan was, bleek uit het feit dat hij wat misselijk terug kwam. Het was daar niet te harden volgens hem. We hadden ons er bij neergelegd . Uiteindelijk werden wij behoorlijk melig en zagen de humor wel van de situatie . Wat een droomrit moest worden werd een test op ons humeur en uithoudingsvermogen. Toch wel wat leedvermaak gehad toen het mistig werd en heel hard begon te regenen. De ramen moesten dicht en zo hadden de mensen geen uitzicht. 3 uur verder en met kilo’s aan vocht in de enkels stonden wij nog en met een goed humeur. Ik was wel heel erg blij dat een aardige Srilankaan( zeg je dat zo? ) zijn plek aan mij afstond en ik mocht naast zijn vrouw zitten. Na 10 minuten verlieten zij de trein en zo hebben Ewout en ik nog kunnen genieten van het laatste stukje van de reis. 

In Ella hadden we een prachtig guesthouse met uitzicht op de vallei , hoog in de bergen. We hebben 2 dagen wat rustig aan gedaan en alleen een theefabriek bezocht en  little adam peak  beklommen . Op de top was een stuk rots van een meter bij een meter die uitstak. Je keek zo de diepte in. Er was een stel die daar met z, n tweeën op ging staan om een selfie te maken. Ik kon er niet naar kijken zo eng vond ik dat. De gedachte dat ik daar op zou moeten staan maakte mij al duizelig en wou ik dat ik dat wel zou durven en geen hoogtevrees had want het uitzicht was grandioos. Op de berg betrok de lucht al gauw en vanuit het niets begon het keihard te regenen en te onweren. Wat een natuurgeweld vanuit de lucht. Besloten om rustig van de berg te gaan want haasten alleen maar de kans op vallen toenemen. De stenen waren door de regen en modder ronduit glad geworden . Het stel dat daarvoor zonder angst op de rots stond , namen nu de treden met 4 tegelijk en gleden hierbij soms uit. Aan hun angstige gezichten te zien hadden ze maar 1 doel, zo snel mogelijk naar beneden. Elk mens heeft dus zijn angsten Drijfnat kwamen we beneden aan. We konden vanuit hier een tuk tuk nemen maar we hebben de laatste kilometers koppig uit gelopen. 
Ewout besloot de volgende dag te relaxen met een boek. Er was een tempel die ik nog graag wilde zien, dus zwaaide hij mij uit toen ik wegging met de tuk tuk naar de tempel 6 km verderop. Wat een mooie tempel en omdat het zondag was waren er erg veel mensen uit de buurt. Toevallig was ik de enige buitenlander. Ik kreeg zoveel informatie van de man uit de tempel. Hij liet me alles zien en hij liet mij een wens doen bij de strikkenboom. Dit hield in dat ik een muntstuk in een stukje stof moest doen waarop hij hem dichtknoopte en ik hem in een boom  van stof mocht strikken. Ook nog een wierook stokje voor iemand in Nederland op gestoken omdat deze echt wel wat geluk kan gebruiken. 
Voor mij was dit tempelbezoek een van de mooisten die ik heb gedaan. De vriendelijkheid en gastvrijheid was ontroerend. Met mensen gesproken over het geloof en gedachten uitgewisseld. Na 2 uur zat ik weer in de tuk tuk richting guesthouse en nu was ik ook wel even toe aan een goed boek en thee. Helaas gaf mijn i pad geen beeld meer dus moet ik nu niet alleen lezen op mijn iPhone maar ook de blog op dit kleine schermpje bijhouden.  Vergeef me dus voor de fouten en waarschijnlijk vreemde woorden( spellingcontrole )